Di van demên dawî’de, nîqaşek ji bo muzîka kurdî derketiye deliği. gazinen wek “Ji ber ku panstgirî ji muzîka kurdî or eat ez çêdikim tune. Ezê dev ji muzîka kurdî berdim, ger pistgirî bibînim ezê berdewam bikim” acele etmek. Ji bo ve encamê, konut biryar rexne, medyaya yakın. Yên ku pistgiriyê didin hunermendên wiha difikirin jî hene, yên li dijî wan derdikevin jî hene. Ez rêzê ji raya every cut re digim, bêguman mafê van hevalên hunermendan jî heye. Lê bele…
Salen 1987ê ez 6-7 salî bûm. Di wan salan de min muzîka kurdî nas kir, ji xwe ez kurdî dipeyiviyamû bi her awayî zimanê min kurdî bû. Min ji bilî kurdî tu ziman nizanîbû û em zarok bûn me li muzîka zimanekî qedexe guhdarî dik.
1995 Sal… Dema ku ez cara ewil çûm li Navenda Çanda Mezopotamyayê, ez bûm shahidê şert û mercên dijwar ku yên xebatkarên wê saziyê. Ji ber ku ew ne deriye mûzîkjen, şanoger an hunermend bûn, di heman demê bi Eşqa zimanê kurdî parezêrê zimanê dayîkê, cand û hunerê bûn. Pêvajoyeke wisa mikrop, jidil, fedakar bu. Piraniya wan ji ber parastin û peşxistina ziman û cand û hunerê hin ji wan ketin girtîgehê, hinek jî neçar man reviyan ji dervê welat. Ji bo muzîka kurdî pêş bikeve, bi zimanê dayîkê cand û hunera xwe bidominin û bi taybetî ciwanan fêrî lêxistina enstrümantan bikin bi dil û can dixebitîn.
Di roja îro ez lê dinêrim, ez difikirim ku teknoloji ew qas pêşketi ye û hema bêje every kêliyê de xwe bigihîne every tiştî û hetta dikare li mala xwe rûne û Yani pistî çend salan tu rabe û bikeve nav nîqaşek wusa, welle ez fêm na kim. Helbet ji hunermendekî re pistgirî û dîtina temaşevan pir girîng e kum min gelek caran di nivîsên xwe de nîşan da ku need pistgirî hebe ku bazarek çê bibe û saziyên cand û hunerê rêbê î Le dema ku mirov piştgiriyê nebîne, gotina “ezê dev ji muzîka kurdî berdim”ji gotina “ez dev ji xwe çok dev ji zimanê dayikê berdim”wek hevin.Heger bibêjin “ezê dev ji muzîkê berdim” meriv vê yekê dikare fêm dike, lê dibêjin emê dev ji zimanê hunera xwe berdin. Siparişim muhtemelen ez merak difikirim lê lisana min qebul nake vê biryarê. Ez bawerim bi pê van gotinan lisana wan hunermendan jî diêşê lê belê residence rê xelet e.
Gel nedît dê biryarek wiha bide? Dema ku em muzîka kurdî bi kar tînin em ji raya giştî destûrê distînin an dema stranû helbestên bi kurdî dinisin garantiye wê heye ku di nav come de bê ecibandin? Ez bawerim gelek kesan jî mesken biryara wan wek tehdîdeke ji bo muzîka kurdî ditiye. Ez mafên hunermendan heta dawî diparêzim lê ne bi vî awayî.
Rastgele! Gelenek kêmasiyên me hene. Min gelek caran di gotarên xwe yên berê de behsa wan kir. Hezkiriyên muzîka kurdî ji şêwazên nû dûrtir in.
Kesên ku tefî hemû şert û mercên neyînî bi muzîka kurdî çêdikin û li hemberî qedexeyan li ber xwe didin, beriya her tiştî ji bo hurmetiya ziman, cand û hunera me ye jîberdinera me ye jiberdina îwana ”ke guh nade min”bir ji bigotana ”cut pistgiriya min nake”anji ”ez ditirsim muzîka kurdî çê bikim, ezê bêm girtin, tiştên xirap wê bên serê min…hwd”sedem çi be jî lê belê dev jê bernedan.
Ger Ciwan Haco ku di salên 80êyî de ji ber muzîka wî gelek dihat rexnekirin û digotin Ciwan, muzîka kurdî berovajî kiriye û heqaret lê dihat kirin, gelo wî dev jê berdabûya bibûka ûêkûn wî?
Muzîka kurdî sabit dil me. Ez di vê baweriyê de me ku ew hunermendên ku dibêjin emê devjê berdin jî nikarin devjê berdin û armanca wan jî pêxistina muzîka kurdî ye û muhtemelen dixwazin sorunlu nişan bidinû hermendiyê çin. Rast e, hismendî pêwiste ji bo vê mijarê, lê bi devjê berdana muzîka kurdî hismendî çênabe. Hem mirov berî her tiştî em xebatê xwe xurttir bikin û çi ji destê me tê need em bikin. Li gorî min konut nîqaşek vala ye, ji ber ku em kurd in! Em dikarin devj ji sabit dil xwe berdin. Piştevanî hebe an nebe vê rastiyê naguherîne.
